6. Η ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Τί νά θαυμάσουμε ἀπό τό κάλλος τῶν ἀρετῶν τῆς Θεοτόκου πού γίνεται ἥλιος πού φωτίζει τίς ἀσθενεῖς ψυχές μας γιά νά ζήσουμε στό Φῶς τῶν θείων ἀρετῶν της! Ἡ ἄπειρη ἀγάπη πρός τόν Υἱόν της Ἰησοῦ Χριστόν τήν ὑποβάλλει σέ πολλές θυσίες γιά νά φανερωθεῖ τό μεγαλεῖο τῆς ψυχῆς της ἀπό τό πλῆθος τῶν ἀρετῶν της. Ὅσο ἐξετάζουμε τήν ὅλη ἁγία ζωῆ της, φαίνεται ἡ μεγάλη ὑπομονή της ἀπό τήν γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μέχρι τῆς Σταυρώσεως Του στόν Γολγοθᾶ. Ἡ ὑπομονή της ἦταν μεγάλη νά δέχεται μέ πόνο καρδιᾶς τά ἑκούσια πάθη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ χωρίς νά ἀντιδρᾶ ἀλλά μέ βαθειά ταπείνωση σιωποῦσε σέ ὅλα ὅσα ἔβλεπε νά παθαίνει ἀπό τούς ἐχθρούς Του. Ἡ καρδιά τῆς Παναγίας πονοῦσε γιά τόν πόνο πού προκαλοῦσαν στόν Υἱό της καί ἄντεχε μέ ὑπομονή χωρίς γογγυσμό καί ὀλιγοπιστία. Ὁ νοῦς της ἦταν διαρκῶς στόν Υἱόν της και αὔξανε σέ ἀρετές μέ τήν ὑπομονή τῆς ψυχῆς της γιά νά δείξει τήν ἀγάπη πρός τόν Θεόν.

Ἀπό την μικρή ἡλικία της εἶχε δοθεῖ στό ἔργο τῆς προσευχῆς, διότι ἠγάπησε ἀπό κάθετι τόν Θεόν καί ὅλη εἶχε γίνει δοχεῖον Θείας χάριτος γιά νά δεχθεῖ μέσα της τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσευχή χρειάζεται ὑπομονή γιά νά μπορεῖς νά συνεχίσεις τόν ἀγῶνα τῶν ἀρετῶν καί τῆς καθαρῆς ζωῆς. Ἡ Παναγία μετά τήν Ἀνάληψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶχε δοθεῖ ὁλοκληρωτικά στήν προσευχή καί ἔδειξε μέ μεγάλη ὑπομονή τά ἀθλήματα τῆς θεωμένης ζωῆς Της. Πόση ὑπομονή χρειάζεται γιά τόν ἐργάτη τῆς προσευχῆς πού δίνεται σέ ἕνα ἐπίπονο ἔργο, πού νύχτα καί ἡμέρα προσεύχεται γιά νά εὑαρεστήσει τόν Θεόν καί νά ὠφεληθεῖ ἡ ψυχή του χωρίς νά ποθεῖ τίποτα ἄλλο παρά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Πόση ὑπομονή χρειάζεται γιά νά βγάλουμε ἕνα πάθος ἀπό τήν ψυχή μας γιά νά ἀποκτήσουμε μια ἀρετή πρός ὄφελος τῆς ψυχῆς μας!

Πόση ὑπομονή χρειάζεται γιά νά κερδίσουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μέ τήν συνεχῆ προσευχή καί τόν πνευματικό ἀγῶνα πού κάνουμε γιά τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν. Ἡ ὑπομονή τῆς Παναγίας ἦταν ἀξιοθαύμαστη στό ἔργο τῆς προσευχῆς, πού τά γόνατά της ἐβαθούλωσαν τό πέτρινο πάτωμα τῆς οἰκίας της ἀπό τήν ἀδιάκοπη προσευχή της. Πόσο ἀπέχουμε ἀπό τέτοιο ἔργο ὑπομονῆς γιά νά δείξουμε τήν ἀγάπη μας πρός τόν Θεόν!

Ἡ ὑπομονή μας δέν ἀρκεῖ νά φαίνεται στις ἀσθένειες καί στις θλίψεις τῆς ζωῆς μας, στίς προσβολές καί τίς περιφρονήσεις τῶν ἀνθρώπων, στις ἀδικίες καί τίς κατηγορίες ἀλλά περισσότερο στήν ἐπιμονή τῆς βελτιώσεως τοῦ χαρακτῆρα μας μέ τήν ἀπόκτηση πολλῶν ἀρετῶν γιά νά μποροῦμε νά ζοῦμε κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται ὑπομονή γιά νά νικήσουμε τούς πειρασμούς πού προέρχονται ἀπό τόν κακό ἑαυτό μας, τόν κόσμο καί τόν διάβολο. Χρειάζεται πίστη στό Θεό γιά νά συνεχίσουμε τόν ἀγῶνα μας κατά τῶν παθῶν μέ ὑπομονή καί θάρρος. Ὅσο ἡ ψυχή καθαρίζεται σιγά - σιγά, τό φῶς τοῦ Θεοῦ ἐξαγνίζει τήν ψυχή καί ἑνώνεται μέ τόν Θεόν. Τό φῶς τοῦ Θεοῦ ἁπλώνεται μέσα μας καί ἡ γλυκύτητα τοῦ Παναγίου Πνεύματος γαληνεύει τήν ὕπαρξή μας γιά νά φανεῖ αἰσθητά ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στήν ψυχή μας. Ὅσο πιό ἁγνό ἀγαποῦμε τόν Θεό, τόσο αὐξάνεται ἡ θεία χάρις μέσα μας καί ζητοῦμε μέ ὑπομονή τήν διαρκή προσευχή καί τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τούς ἀνθρώπους γιά νά μήν χάσουμε τήν ἑνότητα μέ τόν Θεόν.

Ὅσο ἀνερχόμαστε πνευματικά αὐξάνεται ὁ θεῖος ἔρωτας καί ἡ προσευχή μας γίνεται ἕνα μέ τή ζωή μας. Πόση ὑπομονή χρειάζεται γιά νά ὑπομείνουμε τούς κόπους τῆς πνευματικῆς ἀθλήσεως γιά νά ἀνέλθουμε στήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ, ὥστε νά καρποφορήσουμε πνευματικά καί νά χαροῦμε ψυχικά ἀπό τήν κοινωνία μέ τό Θεό. Ἡ ψυχή θεραπεύεται ἀπό τό Φῶς τοῦ Θεοῦ καί δίνεται σέ ἔργα ἀγάπης καί σωτηρίας γιά τόν πλησίον. Ἡ ὑπομονή εἶναι ἡ μητέρα τῆς ὑπακοῆς καί τῆς αὐταπαρνήσεως καί ἀδελφές ἔχει τήν ἀοργησία καί τήν ἀγάπη.

Ἡ ὑπομονή χαρίζει τή χαρά τῆς ἁπλότητας στήν γαλήνη τῆς ψυχῆς γιά νά κερδίσει τήν ἀρετή τῆς ταπεινοφροσύνης μέ τή σιωπή καί τήν προσευχή. Γιά νά ἔχουμε ὑπομονή χρειάζεται δυνατή θέληση γιά νά ἀγωνιζόμαστε νά νικήσουμε τόν κακό ἑαυτό μας. Ἡ ἀρετή δυναμώνει μέ τή θέληση γιά νά διώξει τό πάθος καί νά βασιλεύσει στή ψυχή μας ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ. Ὅσο πλησιάζουμε τό Θέο μέ ἀγάπη αὐξάνεται ἡ θεία χάρη καί ὁ νοῦς καθαρίζει μέ σκοπό νά αὐξηθεῖ ἡ πίστη στό Θεό. Μόνο μέ τήν ὑπομονή φθάνουμε στήν κορυφή τῶν ἀρετῶν, τήν ἀγάπη τοῦ Φωτός τοῦ Θεοῦ καί ἡ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος κατοικεῖ μέσα μας γιά νά φωτίσει τήν καρδιά μας νά ἀγαπήσει τό Θεό μέ ὅλη τήν ὕπαρξή μας. Ἐκεῖνος πού ἀγάπησε τήν ὑπομονή, ἡ ψυχή του εἶναι εὐγενική καί ὑπομένει τά πάντα μέ ἀγάπη Χριστοῦ χωρίς νά ἀντιδρᾶ σέ τίποτα ἀπό ταπείνωση καί ἀγάπη.

Ἡ ὑπομονή στήν προσευχή αὐξάνει τήν πίστη στό Θεό καί ἡ ζωή μας γίνεται γαλήνια χωρίς νά ἀνησυχοῦμε γιά τίποτα, διότι ἔχει κατοικήσει μέσα μας ὁ Ἰησοῦς Χριστός, καί φερόμαστε στούς ἄλλους μέ πραότητα καί ἠρεμία.

Ὅσο ἡ ψυχή μας ἐλκύεται ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γινόμαστε ὅλο ἀγάπη καί ὑπομένουμε κάθε κακό στήν ζωή μας γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὅσο ἀγαποῦμε τό Θεό ξεχνᾶμε τά πάθη τῶν ἀνθρώπων καί ξεφεύγουμε ἀπό τήν γήϊνη ζωή γιά νά ζήσουμε οὐράνια ζωή, θεωρῶντας τά πάντα γύρω μας μάταια, διότι ὁ νοῦς μας εἶναι προσηλωμένος στήν Αἰωνιότητα, στήν τελειότητα τοῦ Θεοῦ.

Γιά νά ἀποκτήσουμε ὑπομονή χρειάζεται νά ἀρνηθοῦμε τόν ἑαυτό μας καί τά τοῦ κόσμου πράγματα γιά νά γίνουμε ἁγνοί καί καθαροί ἄνθρωποι. Οἱ ἅγιοι ἔφθασαν στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, διότι φλεγόντουσαν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δίνοντας τά πάντα μέ καρτερία ψυχῆς καί ὑπομένοντας κάθε προσβολή καί μαρτύριο γιά τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Ὅσο περισσότερο ταπεινώνεται ὁ ἄνθρωπος ὑπομένει καί δέχεται ἄφθονη τή θεία χάρη, διότι ποθεῖ τήν διαρκῆ κοινωνία μέ τό Θεό. Ὅταν ἀγαπήσουμε καρδιακά τόν Ἰησοῦ Χριστό, ἡ γλυκύτητα τῆς θείας παρουσίας του μᾶς γεμίζει ἀγάπη γιά κάθε ἄνθρωπο καί ζῶο, καί τότε ζοῦμε πάντα ἐν Θεῷ μέ ὑπομονή τῆς αἰώνιας ζωῆς, διότι ἀτενίζουμε ψηλά στόν οὐρανό, στό Φῶς τῆς θείας μακαριότητος, στήν θεία ζωή, στό γνόφο τοῦ Θεοῦ χωρίς νά ψάχνουμε τίποτα στή γῆ, διότι νιώθουμε ὅτι ἀνήκουμε στό Θεό καί ὄχι στή γῆ.

Ω! πόσο ὄμορφο εἶναι νά ἀγαπᾶμε τόν Ἰησοῦ Χριστό ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς μας, τό Φῶς τοῦ Θεοῦ μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τά γήϊνα καί ἡ προσευχή μας ἐξαγνίζεται ἀπό τήν ἐπίσκεψη τῆς θείας χάριτος, καί ὅλη ἡ ὕπαρξή μας ἁγιάζεται ἀπό τήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ. Ταπεινωνόμαστε μπροστά στήν τελειότητα τοῦ Θεοῦ. Θεωροῦμε τά πάντα φτωχά. Τό πανάγιον πνεῦμα μᾶς εἰσδύει στό Φῶς τῆς πνευματικῆς οὐράνιας ζωῆς καί τό Φῶς τοῦ Θεοῦ παραμένει μέσα μας καί φωτίζει τό νοῦ μας γιά νά ἀποκτήσει μερική γνώση τοῦ Θεοῦ. Ω! τί θαυμάσια πράξη εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς ὑπομονῆς! Ἡ κάθε ἀρετή ἔχει τήν ἀξία της πού δυναμώνει τή θέλησή μας γιά μεγαλύτερο ἀγώνα, ὥστε ἡ ζωή μας νά γίνει καθαρώτερη καί ἁγιοτέρα μέ πίστη ἀκλόνητη στό Θεό. Ἡ κάθε ἀρετή εἶναι ἕνα σκαλοπάτι γιά νά φθάσουμε στήν ἁγιότητα μέ ὑπομονή καί ἀγάπη Χριστοῦ.

Ἡ θέληση νά γίνουμε καλύτεροι ἄνθρωποι χρειάζεται ὑπομονή καί ἐπιμονή γιά νά ἐπιτύχουμε τίς ἀρετές πού ἔχουμε βάλει στόχο στή ζωῆ μας. Ὅταν ἀγαπήσουμε μια ἀρετή, μέ ὑπομονή θά τήν κερδίσουμε καί χαρά θά πλημμυρίσει ἡ καρδιά μας. Ἡ κάθε ἀρετή εἶναι Φῶς πού φωτίζει τή ζωή μας καί βοηθεῖ πολλούς ἀνθρώπους νά δοῦν τήν ἀλήθεια τῆς ζωῆς τους μέσα ἀπό τήν ἀρετή τῆς ψυχῆς μας πόσο ὄμορφο εἶναι νά εἴμαστε γεμάτοι ἀρετές πού θά νοιώθουμε τήν γλυκύτητα τῆς θείας Χάριτος ἀπό τή δύναμη τῶν ἀρετῶν! Πόση ὑπομονή χρειάζεται γιά νά τηρήσουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας ὥστε ἡ ἐλπίδα μιᾶς ἀρετῆς νά γίνει πόθος ἀποκτήσεως αὐτῆς γιά τήν ἀναγέννηση τῆς ψυχῆς μας διά τῆς ἐνεργουμένης θείας Χάριτος!

Πόσο θαυμάζουμε τήν ὑπομονή τῶν ἁγίων στά μαρτύρια καί στά ἀγωνίσματα ἐγκρατείας, προσευχῆς, σιωπῆς, γιά νά ἐπιβληθοῦν στόν ἑαυτό τους μέχρι τελικῆς αὐταπαρνήσεως γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ! Ω! πόσο χρειάζεται ἡ ψυχή μας νά ποθήσει τόν Ἰησοῦ Χριστό γιά νά ἀγωνιστεῖ σέ θεῖες ἀρετές γιά μια πορεία πρός τόν οὐρανό, ὥστε νά αὐξηθεῖ ὁ καρδιακός πόθος γιά ἀνώτερη πνευματική ζωή ζῶντας μέσα στό Φῶς τοῦ Θεοῦ!

Ὅταν ἡ καρδιά μας ἀνάψει ἀπό τή φλόγα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τότε ποθοῦμε κάθε ἀρετή νά γίνει πράξη στή ζωή μας καί μέ μεγάλη ὑπομονή καί θυσία ἐπιτυγχάνουμε στό σκοπό νά γίνουμε φωτεινοί ἄνθρωποι τῶν ἀρετῶν γιά τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.